GH/IGF-1 bi temen re ji hêla fîzyolojîkî ve kêm dibe, û ev guhertin bi westandin, atrofiya masûlkeyan, zêdebûna tevna rûn û xirabûna têgihiştinê di extiyaran de re têne…
Di sala 1990an de, Rudman gotarek di New England Journal of Medicine de weşand ku civaka bijîşkî şok kir - "Bikaranîna Hormona Mezinbûna Mirovan li Kesên Ji 60 Salî Mezintir". Rudman 12 mêrên di navbera 61-81 salî de ji bo ceribandinên klînîkî hilbijartin:
Piştî 6 mehan derzîkirina hGH, li gorî koma kontrolê ya kesên pîr ên heman temenî, girseya masûlkeyan di beşdaran de bi navînî %8.8, kêmbûna rûn %14.4, qalindbûna çerm %7.11, dendika hestiyan %1.6, kezeb %19 û sipila sipî %17 zêde bû. %1, hat encamdan ku guhertinên hîstolojîk di hemî beşdaran de 10 heta 20 sal ciwantir bûn.
Ev encam bûye sedema pêşvebirina berfireh a hormona mezinbûna mirovî ya rekombinant (rhGH) wekî dermanek dijî-pîrbûnê, û ew di heman demê de sedema bingehîn a baweriya gelek kesan e ku derzîkirina rhGH dikare dijî-pîrbûnê be. Ji wê demê ve, gelek klînîsyen hGH wekî dermanek dijî-pîrbûnê bikar anîne, her çend ji hêla FDA ve nehatibe pejirandin jî.
Lêbelê, her ku lêkolîn kûrtir dibin, zanyaran dîtin ku feydeyên piçûk ên ji bo laş ji zêdekirina çalakiya eksena GH/IGF-1 di rastiyê de temenê kal û pîran dirêj nakin, lê di şûna wê de xetereyên tenduristiyê çêdikin:
Mişkên ku GH zêde derdixin pir mezin in, lê temenê wan ji mişkên cureya kovî %30-40 kurttir e [2], û guhertinên hîstopatolojîk (glomeruloskleroza û zêdebûna hepatosîtan) di mişkên bi asta GH ya bilind de çêdibin. (mezin) û berxwedana însulînê.
Asta bilind a GH mezinbûna masûlkeyan, hestiyan û organên navxweyî teşwîq dike, ku dibe sedema gîgantîzmê (li zarokan) û akromegaliyê (li mezinan). Mezinên ku GH-ya wan zêde ye pir caran bi diyabet û pirsgirêkên dil re, û her weha xetera penceşêrê re jî zêdetir in.
Dema weşandinê: 22ê Tîrmehê-2022